منشور کوروش؛ سند تاریخی حقوق بشر
مقاله های مرتبط:
كوروش هخامنشی (۵۵۰ ـ ۵۳۰ پیش ازمیلاد) پس از ورود به شهر پرشكوه باستانی بابل، برای آزادی ملت‌های گوناگون از اسارت بابلیان، فرمانی صادر كرد كه بر پایه آن ۴۰ هزار نفر از بند اسارت آزاد شدند و به سرزمین‌های خود بازگشتند.
این منشور ۴۵ سطری، كه به اعلامیه كوروش و منشور آزادی شهرت دارد، شرحی از ورود بدون خونریزی كوروش به شهر بابل و معرفی مقام و منصب كوروش است. كوروش در دو جا از منشور خود تكرار می‌كند كه او و ارتش ایران، به صورتی آشتی‌جویانه وارد بابل شده‌اند.
به دنبال آن بر چند نكته پافشاری می‌كند كه از دید تاریخی اهمیت بسیار دارد. او می‌گوید:
من برای همه انسان‌ها آزادی پرستش خدایان‌شان را برقرار كردم و فرمان دادم كه هیچ كس حق ندارد به این دلیل مورد بدرفتاری قرار بگیرد. من فرمان دادم كه هیچ خانه‌ای ویران نشود. من صلح و آسایش را برای تمام انسان‌ها تضمین كردم. از روی این فرمان، نسخه‌های گوناگونی برای ارسال به نواحی امپراتوری هخامنشی نوشته و ارسال شده است.
از زمان نگارش این فرمان تا به امروز ۲۵۵۰ سال می‌گذرد.
نسخه بدلی از منشور كوروش هم‌اكنون در سازمان ملل متحد نگهداری می‌شود و آن را نشانه‌ای از همزیستی و تفاهم میان ملت‌ها می‌دانند.
این منشور در حفاری‌های سال ۱۸۷۹ در بابل و در زیر پی دیواری، پیدا شد. این لوح كه از گل رس ساخته شده است، ۵/۲۲ سانتی‌متر طول و ۱۱ سانتی متر عرض دارد و دور تا دور آن ۴۵ سطر است. لوح یاد شده به خط و زبان اكدی (بابلی نو) نوشته شده و متعلق به سال ۵۳۸ پیش از میلاد است و هم‌اکنون درموزه بریتانیا قراردارد.
این سند بزرگ تاریخ بشر در سال های آخر قرن نوزدهم کشف شده و متضمن هنگام تسخیر شهر بابل است، کهن‌ترین سند کتبی از دادگستری و مراعات حقوق بشر در تاریخ ایران و مایه‌ی سرافرازی ایرانیان است و تاکنون مورد تحقیق دانشمندان کشورهای بیگانه قرار گرفته و به چندین زبان ترجمه شده و بحث‌های علمی درباره‌ی آن انجام گرفته است. اما نوشته آن به فارسی همیشه از روی ترجمه‌های دیگران صورت گرفته و فرهنگستان ادب و هنر ایران که به لزوم و اهمیت ترجمه این سند به فارسی از روی اصل منشور واقف بود، تصمیم بر این مورد گرفت که این کار را بر عهده دانشمند عزیز، عبدالمجید ارفعی متخصص زبان‌های باستان قرار دهد و خوشبختانه نتیجه تحقیق ایشان منتشر شده است.
هرمزد رسام باستان‌شناس آشوری‌تبار بریتانیایی، در سال ۱۸۷۹ میلادی (۱۲۵۸ خورشیدی) در كاوش‌های شهر بابل و در نیایشگاه «اسگلیه» (معبد «مردوك» خدای بابل) لوح گلی را یافت كه به زودی مشخص شد منشور كوروش هخامنشی پس از تصرف بابل و شكست دادن «نبونید» پادشاه بابلیان است.
و نخستین نسخه‌برداری نیز توسط «تئوفیلوس گ. پینچس» (Theophilus G. Pinches) در کتاب «سنگ نبشته‌های آسیای غربی» (Cuneiform Inscription of Western Asia) معروف به «پنج راولینسون» در سال ۱۸۸۲ میلادی به چاپ رسید.
نخستین آوانویسی منشور توسط «سر هنری راولینسون» (Sir H.C. Rawlinson) انجام شد و در «مجله‌ی انجمن سلطنتی آسیایی» (Journal of the Royal Asiatic Society) سال ۱۸۸۵ به چاپ رسید.
تاكنون میلیون‌ها نفر از این منشور دیدن كرده‌اند و تحقیقات بسیاری نیز درباره آن صورت گرفته است. جالب است بدانید که چهل سال پیش منشور برای نخستین بار از موزه خارج و به ایران آورده شد.
برخی از سطرهای این استوانه بر اثر آسیب‌دیدگی قابل خواندن نیست، اما می‌توان تا حدی سطرها را بازسازی كرد. به همین سبب است كه در خوانش بخشی از سطرهای استوانه، اتفاق نظری وجود ندارد.
در سال ۱۳۷۵ مجددا بخشی از لوحه‌ای كه تا آن زمان گمان می‌شد متعلق به نبونید است، توسط «پل ریچارد برگر» مورد مطالعه دوباره قرار گرفت و مشخص شد كه بخش جداشده از استوانه كوروش است.
به این ترتیب سطرهای ۳۶ تا ۴۳ منشور كه افتادگی داشت، بازسازی شد. این بخش كه در دانشگاه ییل آمریكا نگهداری می‌شد، به موزه بریتانیا انتقال داده شد تا سطرهای منشور كوروش كامل شود.
مترجمان منشور در سال‌های مختلف
این منشور بارها توسط دانشمندان غربی ترجمه شده است. نخستین ترجمه آن به زبان انگلیسی توسط «راولینسون» انجام گرفت (۱۸۸۰ م). سپس كسانی همانند «ویسباخ» (۱۸۹۰ م)، «ریختر» (۱۹۵۲ م)، «اوپنهایم» (۱۹۵۵ م) و نیز «لوكوک» (۱۹۹۰ م) به ترجمه آن اقدام كرده‌اند.
در ایران این منشور برای نخستین‌بار توسط دكتر عبدالمجید ارفعی، استاد فرهنگ و زبان‌های خاور نزدیک باستان، به فارسی ترجمه شده است. او به پیشنهاد بنیاد فرهنگ ایران به انگلستان می‌رود تا عكسی از متن استوانه كه در موزه بریتانیا نگهداری می‌شود، تهیه كند. همزمان با تهیه عكس‌ها یک نسخه كپی از استوانه را تهیه می‌كند و با بازگشت به ایران دست به كار ترجمه آن می‌زند. او ابتدا قطعات را شكل‌نویسی و سپس با زیباسازی شكل‌ها به چاپ آن اقدام می‌كند.
از سویی دیگر با كمک نسخه كپی از استوانه، نكته‌هایی را كه از نظر شكل مشكوک بوده‌اند، بازسازی می‌كند و سطرهایی را كه واضح نبودند، به وضوح بیشتری می‌رساند. به این ترتیب این اثر كه همراه با توضیحاتی درباره زندگی و زمانه كوروش است، چاپ و منتشر می‌شود.
سطرهای آغازین منشور كوروش با چنین عبارت‌هایی آغاز می‌شود:
منم كوروش، شاه بزرگ، شاه نیرومند، شاه بابل، شاه سرزمین سومر و اكد، شاه چهار گوشه جهان، پسر كمبوجیه شاه بزرگ، شاه انشان، نواده كوروش شاه بزرگ، شاه انشان، از نژاد چیش پیش، از دودمان سلطنتی. هنگامی كه من بابل را به آرامش تصرف كردم با سرور و شادانی كاخ شاهی را جایگاه فرمانروایی قرار دادم... .
این سطرهای ابتدایی برای شناخت كوروش و خاندان او اهمیت تاریخی بسیار دارد. با این سطرها به راحتی خاندان کوروش مشخص می‌شود.
مجسمه نمادین منشور کوروش در لس آنجلس
این اثر هنری توسط «سسیل بالموند» طراحی شده و برداشت مدرنی از لوح باستانی دو هزار و پانصد ساله موسوم به منشور کوروش کبیر است؛ هدیه جامعه ایرانی-آمریکایی به ایالات متحده آمریکا.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر