بازداشت و احضارسه تن از پیروان طریقت یارسیان در همدان و کرمانشاه

بازداشت و احضار سه تن از پیروان طریقت یارسان در همدان و کرمانشاه

خبرگزاری هرانا – دو تن از پیروان آئین یاری (اهل حق)، طی روزهای گذشته در همدان بازداشت شدند. همزمان یکی از بازداشتی های سال گذشتۀ این طریقت، از سوی اداره اطلاعات کرمانشاه احضار شد.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، امین ایهاوند و همسرش مژگان عباس باشی، از پیروان طریقت یارسان، روز چهارشنبه ۲۹ مهر ماه ۹۴، در مقابل دانشگاه بوعلی همدان از سوی سرنشینان دو دستگاه خودرو بازداشت شدند.

بر اساس گزارش شاهدان، ماموران امنیتی در حالی که بیسیم به دست و مسلح به سلاح کمری بوده، این زوج را با خشونت سوار خودرو نموده و عابرانی را که متعحب و نگرانِ این اقدام بودند، با تهدید متفرق ساختند.

هنوز از علت دستگیری، محل بازداشت و وضعیت این دو پیرو طریقت اهل حق، خبری منتشر نشده است و مراجعات خانواده و خویشاوندان آنها به مراجع قضایی و انتظامی، نتیجه ای نداشته است.

وبلاگ «صوفی جم خانه»، از وبگاههای حامی طریقت یارسان (اهل حق)، متعلق به این زوج بوده، که همزمان با بازداشت آنها، توقیف و مسدود شده است.

همزمان گزارش شده است که جهانگیر سلیمی، از فعالان و حامیان طریقت اهل حق، طی تماس تلفنی از سوی اداره اطلاعات کرمانشاه، به این نهاد امنیتی احضار شده است.

آقای سلیمی سال گذشته دستگیر و چندین ماه در بازداشت به سر برد، تا اینکه با قرار وثیقه به طور موقت آزاد شد.

طی سال‌های اخیر جمع زیادی از پیروان اهل حق (یارسان) به مراجع امنیتی و قضایی احضار و مورد آزار و تهدید و محرومیت از حقوق اجتماعی قرار گرفتند.

آیین یارسان (اهل حق) مسلکی عرفانیست که سابقه ای بیش از هفتصدساله دارد و پیروانش عمدتا در غرب ایران، شرق و شمال عراق و قره باغ قفقاز ساکن اند، البته شمار زیادی از پیروان این کیش هم بر اثر کوچ و مهاجرت در مناطق مختلف ایران پراکنده شده‌اند.
منبع:https://hra-news.org/fa/thought-and-expression/a-2727

نایب رییس اتحادیه جهانی فناوری اطلاعات در تهران ناپدیدشد

نایب رییس اتحادیه جهانی فناوری اطلاعات در تهران ناپدید شده است

خبرگزاری هرانا ـ روزنامه لبنانی “اللواء” روز پنجشنبه هفتم آبان از دستگیری نزار ذکا بازرگان لبنانی، نایب رییس اتحادیه جهانی فناوری اطلاعات “ویتسا” و دبیرکل سازمان عربی فناوری اطلاعات و ارتباطات “اجمع” در ایران به دلایل نامعلوم خبر داده است.

به گزارش خبرگزاری هرانا به نقل از رادیو فردا، این در حالی است که پیشتر اخبار حاکی از مفقود شدن این شهروند لبنانی مقیم آمریکا در ایران بود.

روزنامه “اللواء” نوشته است نزار ذکا در جریان سفری که به دعوت دولت جمهوری اسلامی ایران برای حضور در یک کنفرانس به تهران رفته بود، دستگیر شده است.

برپایه این گزارش، خانواده ذکا در صدد صدور بیانیه یا برگزاری کنفرانسی خبری به منظور اطلاع رسانی درباره ماجرای “دستگیری فرزندشان” در ایران هستند.

این در حالی است که پیش از این، آنتوان ابو دیب، وکیل مدافع “سازمان عربی فناوری اطلاعات و ارتباطات” در اطلاعیه‌ای اعلام کرده بود نزار ذکا ۲۰ شهریور گذشته، دعوتنامه‌ای از شهیندخت مولاوردی معاون رییس جمهوری ایران در امور زنان و خانواده برای شرکت در “دومین نمایشگاه و همایش بین‌المللی نقش‌آفرینی زنان در توسعه پایدار” با موضوع “کارآفرینی و اشتغالزایی” دریافت کرده بود.

اطلاعیه سازمان “اجمع” می‌افزاید که نزار ذکا ۲۷ شهریورماه پس از پایان همایش، هتل محل اقامت خود را ترک کرده و به وسیله تاکسی به فرودگاه می‌رود، اما اطلاعات موجود نشان می‌دهد او به فرودگاه نرسیده و سوار هواپیما نشده است و هنوز خبری از او در دست نیست.

آقای آنتوان ادیب نوشته است: “به سفارت لبنان در تهران خبر دادیم که آقای ذکا ناپدید شده است. از دولت لبنان برای یافتن او کمک خواستیم. چند درخواست هم به وزارت امور خارجه لبنان ارائه شد، اما این اقدام‌ها بی‌فایده بود. از این رو با احترام از وزارت امور خارجه لبنان، سفارت لبنان در تهران و مسئولان ایرانی می‌خواهیم به یافتن آقای زکا، تامین امنیت و بازگشت او به کشورش کمک کنند”.

در همایشی که نزار ذکا از سخنرانان آن بود، علاوه بر خانم شهیندخت مولاوردی، محمدرضا نعمت زاده وزیر صنعت، معدن و تجارت ایران، محمود حجتی وزیر جهاد کشاوزی و علی ربیعی وزیر کار، رفاه و امور اجتماعی ایران هم حضور داشتند.

روزنامه “اللواء”، نزار ذکا را از پیشتازان صنعت فنآوری اطلاعات و ارتباطات در منطقه و جهان توصیف کرده است.

“اتحادیه جهانی فناوری اطلاعات” (ویتسا) که نزار ذکا ریاست شورای سیاستگذاری آن‌ را بر عهده دارد، حدود ۹۰ درصد از صنعت جهانی فناوری اطلاعات و ارتباطات را نمایندگی می‌کند و ۸۰ جمعیت ملی پیشتاز در این صنعت عضو آن هستند.

“سازمان عربی فناوری اطلاعات و ارتباطات” (اجمع) که نزار ذکا دبیرکل آن است، سازمانی منطقه‌ای است که ۱۴ کشور عربی در آن عضو هستند.

این نخستین باری نبود که که نزار ذکا به ایران سفر می‌کرد. از سال ۱۳۸۹ که او در شانزدهمین نمایشگاه بین المللی الکامپ شرکت کرد تاکنون با مجامع علمی ایران در ارتباط بوده است.

نزار ذکا شهریور ۱۳۹۳ نیز همکاری فعالی با همایش “هفته فناوری اطلاعات و ارتباطات پارسی‌زبانان” داشت. او اسفند ۱۳۹۳ عضو هیات داوری “جایزه چالش نوآورانه” بوده که در حوزه فناوری اطلاعات برگزار شد.

اردیبهشت ماه ۱۳۹۲ روزنامه تندرو “وطن امروز”، در گزارشی، نزار ذکا را به عنوان یکی از موسسان “انجمن بین‌المللی مدیران ایرانی” معرفی کرده که در یک پروژه امنیتی با نام “پل” مشارکت دارد. این گزارش مدعی شده که پروژه “پل” برنامه‌ای پوششی برای نفوذ آمریکا به ساختارهای سیاسی و اجرایی ایران است.

مسئولان جمهوری اسلامی ایران و لبنان تاکنون درباره خبرهای حاکی از “مفقود” یا “دستگیر” شدن نزاز ذکا در ایران، اظهار نظری نکرده‌اند.
منبع:https://hra-news.org/fa/uncategorized/a-2744

سه هفته بازداشت وبی خبری از وضعیت محمد کریمی

سه هفته بازداشت و بی خبری از وضعیت محمد کریمی

خبرگزاری هرانا- با گذشته بیش از سه هفته از بازداشت محمد کریمی، از فعالین مدنی و شرکت کنندگان در تجمعات مدنی تهران، هنوز از نهاد بازداشت کننده و وضعیت وی خبری در دست نیست.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، با گذشت بیش از سه هفته از بازداشت محمد کریمی، از فعالین مدنی و شرکت کنندگان در تجمعات مدنی در تهران، تا کنون از نهاد بازداشت کننده، اتهامات وی و وضعیت او در بازداشت خبری در دست نیست.

بنا بر همین گزارش، پس از پیگیری های خانواده آقای کریمی در نهادهای قضایی و امنیتی، تنها پاسخ این نهادها به خانواده این فعال مدنی این بوده است که “شما نباید بیایید. بروید تا خودمان وضعیت او را مشخص کنیم و بعد تماس میگیرم.”

محمد کریمی پس از بازداشت خود در تنها تماس با خانواده اش از حضور در زندان اوین خبر داده است.

محمد کریمی روز سه شنبه سیزدهم مهرماه در کوچه منتهی به منزلش، بازداشت شد، به گفته مطلعین مامورین همچنین پس از ضبط کلید منزل، بدون هماهنگی با خانواده وارد شده و اقدام به تفتیش و بردن وسایل وی با خود کرده اند.

محمد کریمی از جمله مشارکت کنندگان فعال در تجمعات مدنی و مسالمت آمیز تهران از جمله تجمعات مقابل ساختمان دنا و کانون وکلای دادگستری بوده است.

از اتهامات و دلایل بازداشت این فعال مدنی اطلاعات دقیق بیشتری در دست نیست و نحوه بازداشت و برخورد ماموران هنگام دستگیری وی “خشن” توصیف شده است.
منبع:https://hra-news.org/fa/prisoners/a-2748

مراسم دانشگاه ٬لی یژ٬ در حمایت از «حمید بابایی»

منتشر شده در جمعه, ۱آبان , ۱۳۹۴ | ۷:۱۵ ب.ظ

روز ۲۱ اکتبر/ ۲۹ مهرماه سال‌جاری دانشجویان و اساتید دانشگاه لی‌یژ بلژیک در اعتراض به ادامه بازداشت «حمید بابایی»، در این دانشگاه دست به برپایی تجمع زدند.

به گزارش «سحام»، حمید بابایی دانشجوی مقطع دکترا و بورسیه دولتی در دانشگاه لی یژ بلژیک، که برای دیدار خانواده به ایران سفر کرده بود، روز ۳۰ آذر ماه ۱۳۹۳ در شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب به ریاست ابوالقاسم صلواتی به ۶ سال زندان تعزیری و ۴ سال زندان تعلیقی به اتهام همکاری با دول متخاصم محکوم شد.

حکم این دانشجوی بورسیه در شعبه ۵۴ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی موحد عینا به تایید رسید.

منبع:http://sahamnews.org/2015/10/291769/

نامه مادر آتنا دائمی به فرزندش پس از یکسال حبس

نامه مادر به فرزند پس از یک سال حبس: تبدیل به تندیس آزادی شدی

منتشر شده در یکشنبه, ۳آبان , ۱۳۹۴ | ۷:۵۵ ق.ظ

یک‌سال پس از بازداشت «آتنا دائمی»، فعال حقوق کودکان، «معصومه نعمتی» در دل‌نوشته‌ای خطاب به فرزند خود یادآور شد: «آن‌ها نمی‌دانستند که تو پس از شکنجه‌ها، به تندیس زیبای آزادی و رهایی تبدیل شدی.»

به گزارش «سحام»، آتنا دائمی فعال حقوق کودکان که ۲۹ مهرماه سال ۱۳۹۳ توسط سپاه پاسداران دستگیر شد، پس از ۹۰ روز بازداشت و بازجویی در بند الف زندان اوین، از سوی دادگاه انقلاب تهران به ۱۴ سال حبس محکوم شد.

خانم دائمی در طول این مدت دچار دو بینی، سرگیجه و سردرد شده و پس از ٨ ماه از بازداشت، به بیمارستان اعزام گردید، اما پزشکان نتوانستند بیماری‌ وی را تشخیص دهند. هم‌چنین ماموران زندان اوین بیش از ١٠ ماه است که با اعزام این فعال مدنی به دندان‌پزشکی مخالفت می‌کنند، به طوری‌که بنا بر گزارش یک منبع آگاه، دندان‌های وی دچار عفونت شده و باعث آسیب جدی به «لثه‌ها و فک» نیز گردیده است.

این منبع آگاه به خبرنگار «سحام» گفت: «آتنا تقریبا هر روز خون‌ریزی لثه دارد و  با اعزام وی به دندان‌پزشکی مخالفت می‌کنند و می‌گویند: بهداری زندان اوین باید بیماری وی را درمان کند، اما بهداری زندان امکانات لازم برای جراحی را ندارد.»

«معصومه نعمتی» مادر این زندانی در دل‌نوشته خود خطاب به دخترش آورده است: یک‌سال بدون تو گذشت، یک‌سال تکه‌ای از قلبم جدا شده، یک‌سال قلبم درد دارد. یک‌سال است با تیک تاک قلبم می‌جنگم که مبادا بایستد تا زمانی که تکه قلبم برگردد به سینه و نمی‌دانم چند روز دیگر تاب می‌آورد. از آخرین روز با هم بودن‌مان ٣۶۵ روز گذشت. از نبودنت به اندازه ١٠ سال پیر شده‌ام، معنی دل‌خون شدن را تازه فهمیدم. ٢٩ مهرماه ۱۳۹۳، روزی که تو را به بهانه چند سوال به دروغ بردند و پس از ٩٠ روز بازجویی و انفرادی در بند ٢ الف به صداقت و هدف والای تو پی بردند، برای خاموش کردنت به ١۴ سال حبس محکومت کردند به خیال واهی شکست دادنت، آن‌ها نمی‌دانستند که تو بعد از این ضربه‌ها و شکنجه‌ها به تندیس زیبای آزادی و رهایی تبدیل شدی. قسم دروغ مامورین باعث شد آن روز یک دل سیر نبوسیدمت و در بغلم نگرفتمت و تا قبل از اولین ملاقات‌مان بارها جگرم از یادآوری‌اش سوخت که نکند دیگر صورت قشنگت را نبینم. هرگز روزهای سال ٩٣ را فراموش نمی‌کنم، هرگز صورت رنگ‌پریده و تن لرزانت را در روز بازداشت فراموش نمی‌کنم. هرگز سه‌شنبه‌های پاییز ٩٣ را فراموش نمی‌کنم که ساعت‌ها در کنار تلفن می‌نشستیم در انتظار یک تماس دو دقیقه‌ای و خدای نمی‌کرد که یک هفته همان تماس را هم از ما دریغ می‌کردند و آن زمان بود که تا صبح فردایش می‌مردم و و زنده می‌شدم تا به دادسرای اوین می‌رسیدم، تمام روزهای هفته از شنبه تا پنج‌شنبه در طول مدت سه ماه انفرادی، ساعت‌ها در دادسرا می‌نشستیم تا بازپرس «خورشیدی» جواب بدهد و بگوید هنوز تحقیقات تمام نشده است. هرگز ظلمی که در حق تو کردند را فراموش نمی‌کنم.
آتنای عزیزم، بهترینم، شیرین‌تر از جانم؛ در بند بودن یک ساله‌ات به اندازه چندین سال گذشت، اما فراموش‌شدنی نیست که آرمان تو به بزرگی تاریخ آزادی این سرزمین آریایی است. به امید آزادیت.»

گفتنی است آتنا دائمی پس از دریافت حکم ۱۴ سال حبس خود توسط ابوالقاسم صلواتی رئیس شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب، هنوز به مدت یک‌سال است که به صورت بلاتکلیف در بند الف زندان اوین متعلق به سازمان اطلاعات سپاه پاسداران نگهداری می‌شود.

منبع:http://sahamnews.org/2015/10/291805/

احضاردبیر هیئت مدیره اتحادیه کارگران برای اجرای حکم شش سال زندان

احضار دبیر هیئت مدیره اتحادیه آزاد کارگران ایران برای اجرای حکم شش سال حبس

منتشر شده در شنبه, ۲آبان , ۱۳۹۴ | ۶:۲۶ ق.ظ

دبیر هیات مدیره اتحادیه آزاد کارگران ایران باید تا روز چهارم آبان‌ماه سال‌جاری خود را به شعبه اول اجرای احکام کیفری دادسرای ناحیه ۳۳ اوین معرفی کند تا حکم شش سال زندان برای وی اجرا شود.

به گزارش «سحام»، اتحادیه آزاد کارگران ایران با اعلام این خبر اعلام کرده که جعفر عظیم زاده به دنبال نامه هماهنگ کنندگان طومار اعتراضی چهل هزار نفری کارگران به علی ربیعی (وزیر کار) برای بر پائی تجمع کارگری در روز جهانی کارگر سال ۱۳۹۳ در مقابل وزارت کار جهت ٬اعتراض به حداقل مزد مصوب٬، در نیمه شب روز دهم اردیبهشت‌ماه دستگیر و پس از ۴۶ روز بازداشت در بند ۲۰۹ زندان اوین، با قرار کفالت یکصد میلیون تومانی آزاد شد. وی سپس در روز ۱۰ اسفند ماه سال گذشته در شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب توسط قاضی صلواتی به محاکمه کشیده شد و با اتهامات اجتماع و تبانی به قصد اقدام علیه امنیت کشور و اخلال در نظم عمومی با استناد به ماده ۶۱۰ قانون مجازات اسلامی به تحمل پنج سال حبس و به اتهام فعالیت تبلیغی علیه نظام جمهوری اسلامی با استناد به ماده ۵۰۰ قانون مجازات اسلامی به تحمل یک‌سال حبس و فعالیت‌های غیرقانونی با استناد به ماده ۲۳ قانون مجازات اسلامی از عضویت در احزاب، گروه‌ها و دسته‌جات سیاسی و فعالیت در فضای مجازی و رسانه‌ها و مطبوعات، به مدت ۲ سال حبس محکوم شد.

در پرونده جعفر عظیم زاده، گزارش وزارت کار دولت روحانی تحت عنوان تهدید این وزارتخانه توسط جعفر عظیم زاده و هماهنگ کنندگان طومار چهل هزار نفری کارگران برای افزایش مزد مطرح بود و وزارت اطلاعات بر اساس این گزارش خواهان ٬اشد مجازات٬ برای وی شده بود.

به دنبال صدور این حکم، جعفر عظیم زاده به همراه وکیل اش اعتراضیه‌ای را تسلیم دادگاه تجدیدنظر کرد اما دادگاه تجدیدنظر شعبه ۵۴ نهایتا حکم صادره علیه جعفر عظیم زاده را تماما تایید و آن‌ را جهت اجرا به شعبه اجرای احکام ابلاغ کرد.

در حکم پنج صفحه‌ای صادره از سوی شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب، صدور این احکام بر علیه جعفر عظیم زاده با مصادیق: تشکیل اتحادیه آزاد کارگران ایران، اتحادیه سراسری کارگران اخراجی و بیکار، کمیته پیگیری ایجاد تشکل‌های آزاد کارگری، شرکت در تجمع روز جهانی کارگر پارک لاله در سال ۸۸، هدایت کارگران در اعتراضات سال ۸۴، اقدام به تشکیل و برنامه ریزی و مدیریت تجمعات کارگری در زمان دولت جدید و تهدید به تجمع و اعتصاب در اسفندماه سال ۹۲، جمع آوری طومار اعتراضی چهل هزار نفری کارگران و تجمعات در مقابل مجلس و وزارت کار و هدایت و اجرای این تجمعات، تهدید وزارت کار در نامه‌ای به وزیر کار برای برگزاری تجمع در روز جهانی کارگر سال گذشته در مقابل وزارت کار در اعتراض به مزد مصوب، شکایت از سعید مرتضوی و دیگر غارت‌گران سه هزار میلیارد تومانی از صندوق سازمان تامین اجتماعی به عنوان نماینده هزار کارگر، اعتراض به ایجاد تغییرات ضد کارگری تر در قانون کار، نشست و ملاقات با دیگر تشکل‌های مستقل کارگری از قبیل سندیکای کارگران شرکت واحد تهران، سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه، کمیته هماهنگی، کمیته پیگیری و مصاحبه با سایت اتحاد (سایت اتحادیه آزاد کارگران ایران) و برخی رسانه‌های برون مرزی و….، عنوان شده است.

در این حکم تلاش شده با ربط دادن جعفر عظیم زاده به یکی از سازمان‌های چپ در اوایل انقلاب (در سن ۱۳- ۱۲ سالگی‌اش) با قید این نکته که «نامبرده با افکار مارکسیستی به دنیا آمده است»، تمامی فعالیت‌های قانونی و بر حق این فعال کارگری، اقدامی سیاسی بر علیه نظام تلقی گردد و زمینه محکومیت اش فراهم شود.

چنین تلاشی از سوی مامورین امنیتی و قاضی شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب در حالی صورت گرفته که هیچ مستندی حتی یک خط و یا نیم برگ سند مبنی بر فعالیت جعفر عظیم زاده بر علیه امنیت کشور در پوشش فعالیت صنفی در پرونده وی و حکم صادره ارائه نشده و بر اساس مستندات پرونده و بازجوئی‌های انجام شده از وی و مصادیق ذکر شده در برگه صدور حکم، تمام آن چیزی که منجر به بازداشت و محاکمه و محکومیت ۶ ساله جعفر عظیم زاده شده، چیزی جز دفاع از حق حیات کارگران ایران و برخورداری میلیون‌ها خانواده کارگری از یک زندگی انسانی نبوده است.

اتحادیه آزاد کارگران ایران در انتهای این بیانیه از اجرای حکم شش سال زندان علیه جعفر عظیم زاده اعلام انزجار کرده است.

منبع:http://sahamnews.org/2015/10/291789/

مریم نقاش زرگران بدون درمان به زندان بازگشت

مریم نقاش زرگران؛ «زندانی خاص» که بدون درمان به زندان بازگشت

منتشر شده در سه شنبه, ۵آبان , ۱۳۹۴ | ۷:۴۶ ب.ظ

مریم(نسیم) نقاش زرگران، که از سه شنبه گذشته به مرخصی درمانی آمده بود پس از عدم تمدید مرخصی و تهدید دادستانی تهران با نا تمام ماندن پروسه تشخیص بیماری به زندان اوین بازگردانده شد.
به گزارش خبرنگار سحام٬ این نوکیش مسیحی که به دلیل اعتقادات مذهبی بیش از ٣٠ ماه از دوران محکومیت خود را در بند نسوان اوین سپری کرده اولین بار در اسفندماه ١٣٨٩ به دفتر پیگیری وزارت اطلاعات احضار و مورد بازجویی قرار گرفت. این بازجویی ها که با تهدید و مزاحمت برای اعضای خانواده وی همراه بود اغلب در مکان های غیر رسمی و حول پرسش از کلیسای خانگی و جامع ادامه یافت. وی نهایتا چند روز پس از بازداشت سعید عابدینی، شهروند ایرانی-آمریکایی که برای تاسیس پرورشگاه در شمال ایران به کشور بازگشته بود، توسط پلیس امنیت به صورت تلفنی احضار و بازداشت شد و در همین روز منزل پدری وی مورد تفتیش و کتاب ها و جزوات دینی و لوازم شخصی وی توقیف شد. وی پس از بازداشت جهت انگشت نگاری به زندان اوین منتقل و بدون هیچ گونه تفهیم اتهام به ساختمان وزرا تحویل شد. وی به مدت ۵ شبانه روز بدون بدوی ترین امکانات بهداشتی در این مکان بازداشت و مورد بازجویی قرار گرفت و اغلب موضوع سئوالات در مورد علت افزایش اعضای کلیسای خانگی و افراد حاضر و کیفیت برگزاری مراسم در این کلیساها بود.
وی نهایتا به زندان اوین منتقل و توسط شعبه ٢ دادسرای شهید مقدس تفهیم اتهام شد. تنها اتهام وارده به وی تبلیغ علیه نظام بود.
مریم نقاش پس از ١٩ روز بازداشت موقت در بند نسوان اوین با قید وثیقه ٧٠ میلیونی آزاد شد. وی توسط قاضی مقیسه، ریاست شعبه ٢٨ دادگاه انقلاب به اتهام اجتماع و تبانی و اقدام علیه امنیت ملی به ۴ سال حبس تعزیری محکوم شد. این در حالیست که چنین اتهامی هرگز به وی تفهیم نشده بود.

منبع:http://sahamnews.org/2015/10/291888/

گزارشی از زندان سنندج

گزارشی اجمالی از وضعیت زندان سنندج

خبرگزاری هرانا – زندان سنندج با ده بند و تراکم بالای جمعیتی زندانیان در آن موجب مشکلات بسیاری در دسترسی زندانیان به امکانات پزشکی و ورزشی شده و با وجود مشکلات عدیده ای همچون گسترش مواد مخدر، فشار بر فعالین و زندانیان سیاسی بازداشتی و یا در حال تحمل حبس در آن بسیار شدید است.

آنچه در زیر می آید گزارشی مختصر از وضعیت زندان سنندج است که در اختیار خبرگزاری هرانا قرار گرفته است.

ـ زندان مرکزی دارای ۱۰ بند است که یکی از بنده ها ویژه ی زندانیانی است که متادون مصرف می کنند. هر بندی دارای چند اتاق است که با دیوارهای ۱.۵ متری ترکیب شده است و یا با چینش های تخت هایی تفکیک شده اند و بطور میانگین اتاق ها دارای ۱۰ تخت و ۱۲ متر مساحت می باشد.

همچنین هر اتاق ۲۰ الی ۲۵ نفر جمعیت دارد و معمولآ نیمی از زندانیان از داشتن تخت برای خواب محرومند و به اصطلاح زندانیان در کف اتاق ها و راهرو ها و به صورت چسبیده به هم می خوابند.

ـ عدم تفکیک زندانیان بر اساس جرائم: در زندان سنندج زندانیان بدون توجه به نوع جرائم ارتکابی شان در کنار هم قرار داده میشوند. زندانیان زیر ۱۸ سال و بالای ۱۸ سال را در اتاق های زندان در کنار هم قرار می دهند و همچنین زندانیان سیاسی را هم به جهت وارد آوردن فشار در کنار زندانیان خطرناک و شرور قرار می دهند.

ـ درمانگاه و امکانات پزشکی: با این که در زندان درمانگاهی وجود دارد اما دسترسی زندانیان به آن مستلزم مراحلی پیچیده از جمله نام نویسی و تحمل چندین روز انتظار است. بارها مواردی مشاهده شده مبنی بر اینکه بیمارهایی با درد شدید مانند دردهایی ناشی از دیابت و سنگ کلیه و یا خون ریزی معده را به هیچ وجه راضی نشده اند به بیمارستان اعزام نمایند. نکته ی قابل توجه این است که پزشک زندان دکتر بهروز حسنی در مواردی بیش از مسئولین انتظامی زندان مخالف اعزام زندانیان به بیمارستان بوده و نقش کاسه داغتر از آش را ایفا می کنند.

– امکانات ورزشی: علیرغم اینکه امکانات نسبت مناسب ورزشی اعم از سالن کشتی و مانند آن در زندان وجود دارد، اما این امکانات نمایشی است و تنها زمانهایی که قرار است مقامات جهت بازدید به زندان بیایند درب آن باز و چندین زندانی گزینشی به سالن ها برده می شوند و تعداد خاصی از زندانیان که در داخل دارای روابط ویژه با مسئولین زندان از جمله خبر چینی برای مسئولین آن ها هستند امکان استفاده از امکانات ورزشی را دارند.

– مواد مخدر: شرایطی که یک زندانی بخواهد یک کتاب را به داخل بدون مشکل از نگاه حفاظت زندان ببرد در اوج خوش شانسی و با وجود کمک مسئولین زندان بیش از یک سال به طول می انجامد. اما به لطف کارمندان فاسد زندان، مواد مخدر و قرصهای روان گردان صنعتی در بندها به وفور مصرف می شود و هر چند یک بار جهت خالی نبودن عریضه یک زندانی مصرف کننده ی مواد مخدر را به عنوان متهم به نهاد های قضایی معرفی می کنند.

– فعالیت های به اصطلاح فرهنگی و اجباری به صورت انجام مراسم های مذهبی و با وجود سختی دسترسی به کتابخانه و دستگاهای آموزشی به صورتی گزینشی و سلیقه ای صورت می پذیرد. انجام مراسم مذهبی از جمله نماز و روزه و مراسم های مذهبی کاملآ اجباری است و در صورت امتناع زندانیان، ابزارهای تنبیهی از جمله ممنوعیت ملاقات و تعویض بند ها و انتقال به بند های زندانیان معتاد و شرور و نقض مرخصی و سلول های انفرادی به کار برده می شود. این برخوردها با توجه به تفکر و رویکرد زندانیان سیاسی و برای برخورد و آزار ایشان صورت می پذیرد.

– در زندان مرکزی سنندج بخشی به بازجویان اداره اطلاعات اختصاص داده شده که در آنجا حضور دارند و بدون توجه به مواد و قوانین قضایی نسبت به زندانیان سیاسی به احضار و بازجویی و تهدید و فشار مشغول اند.

– انتخاب وکیل بند: رابطه زندانیان با مسئولین معمولا به گونه ای انجام می شود که زندانیان شرور و ناهنجار با وجود سابقه درگیری های متعدد دارای اولویت شده و انتخاب می شوند و معمولآ فعالیت عمومیشان انتقال و گزارش تخلفات زندان به مسئولین است.

– ارتباط با دادگاه و نهادهای قضایی بسیار مشکل است و مکاتبه ی زندانیان با ایشان عموما مفقود و گم شده و یا پشت گوش انداخته می شود. این مسئله فارق از این است که سیستم قضایی و سیستم قانون گذاری کشور به طور مشهود خود دلیل نقض حقوق و برخورد انتقام جویان با متهم و مجرم است.
منبع:https://hra-news.org/fa/prisoners/a-2705

گزارش ماهانه از وضعیت حقوق بشر ایران درمهرماه 94

گزارش ماهانه؛ نگاهی اجمالی به وضعیت حقوق بشر ایران در مهر ۹۴

خبرگزاری هرانا – آنچه در پی می آید گزارش اجمالی و ماهیانه وضعیت حقوق بشر در ایران در دوره زمانی مهرماه ۹۴ است که به همت نهاد آمار، نشر و آثار مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران تهیه شده است، این گزارش با توجه به حجم محدود آن و نیز به دلیل عدم اجازه فعالیت گروه های مستقل مدافع حقوق بشر در ایران نمی تواند بازتاب دهنده کامل وضعیت حقوق بشر در ایران باشد.

لازم به یادآوری است بخش آمار این تشکل بصورت سالانه گزارش مفصل تر خود را از وضعیت حقوق بشر در ایران به اشکال آماری و تحلیلی منتشر می کند.

گزارش تفصیلی، آماری نقض حقوق بشر در مهرماه ۱۳۹۴

در مهر ماه سال ۱۳۹۴ نقض سامانمند حقوق بشر در ایران همچون گذشته ادامه داشت و این ماه با اعدام ۳۲ نفر در شهرهای اردبیل، شیراز، کرج، کازرون، بندرعباس، رشت، قزوین و یزد به پایان رسید.

از برجسته ترین گزارش های اعدام در این ماه باید به اجرا حکم اعدام سه متهم به محاربه در خیابان ارشاد کازرون در ملاء عام و اعدام ۶ زندانی در یزد اشاره کرد که اغلب این اعدام ها مخفیانه و بدون پوشش رسانه های دولتی انجام شد.

یکی از مورد توجه‌ترین و بحث‌برانگیزترین گزارشات در این زمینه، اعدام فاطمه سالبهی بود که در ۱۷ سالگی به اتهام قتل همسرش بازداشت شده و پس از رسیدن به سن بلوغ حکم قصاص وی علیرغم اعتراضات سازمان های داخلی و بین المللی اجرا شد، اعدام فاطمه سالبهی یکی از اولین موارد اجرای حکم اعدام کودکان بزهکار پس از اجرای قانون جدید مجازات اسلامی محسوب می شد و به نگرانی ها درباره ادامه اعدام کودکان بزهکار در ایران دامن زد.

در مهردماه ۱۳۹۴ در کنار تمام اعدام های صورت گرفته شاهد بخشش و نجات ۱۶ نفراز محکومین به قصاص بودیمکه نجات جان یک محکوم به اعدام با همیاری هنرمندان عرصه موسیقی و بخشش یک محکوم به اعدام پس از ۱۲ سال از جمله آنها بود.

این ماه همچنین با تداوم تعرض به حقوق اولیه اقلیت‌های قومی و دینی در ایران همراه بود که بارزترین آنها، صدور شش ماه حبس برای یک فعال مدنی در آستارا، بازداشت یک فعال مدنی در مشکین شهر و همچنین بیش از چهارصدهزار کودک افغانی موفق به ثبت نام در مدرسه نشدند.

در رابطه با نقص حقوق شهروندان بهایی نیز همانند گذشته شاهد موارد متعدد تبعیض و آزار و اذیت بودیم، گزارشات سه شهروند بهایی در گرگان محاکمه شدند و آغاز محکومیت دو شهروند بهایی در یزد از جمله آنان بود.

یکی از بارزترین گزارشات تضییع حقوق بهاییان در رابطه با مصادره زمین های کشاورزی یک شهروند بهائی در سمنان بود.

در زمینه حقوق شهروند اهل سنت نیز گزارشاتی منتشر گردید از جمله، بازداشت مجدد ماموستا محمد برائی وبازداشت ۶ تن در استان گلستان بود.

درزمینهٔ حقوق کودکان نیز گزارش هایی منتشر شد که برجسته‌ترین آن‌ها عبارت بود از خرید قولنامه‌ای دختر یک ساله در مشهد، هفتاد و پنج هزار کود‌ک پشت د‌ر مد‌رسه ماند‌ند ، مرگ دو کودک بر اثر برق گرفتگی.

درزمینه حقوق اولیه زنان در ایران همچنان در ماهی که گذشت قدم جدی برای تحقق شعار برابری جنسی از سوی دستگاه حاکمه برداشته نشد، زنان ایرانی همچنان شاهد نقض متعدد حقوق خود بودند، از پراهمیت‌ترین گزارش های نقض حقوق بشر در حوزه حقوق زنان به نیلوفر اردلان همچنان به دنبال پاسپورت برای حضور در بازی های بین المللی‌،دستگیری یک خواننده و مدلینگ زن در استان البرز،رد صلاحیت دولت توسط یک نماینده مجلس در طرح موضوع اصلاح قانون خروج زنان از کشورو درخواست مجدد آمنه بهرامی(قربانی اسید پاشی اصفهان) از مسئولان؛ کمک کنید راحت نفس بکشم بود.

رویدادها و اخبار کارگری در مهرماه نیز به سان ماه‌های گذشته پرشمار بود از جمله انها، مرگ ۱۳۷ کارگر تهرانی در حوادث کار در پنج ماه نخست سال، حسن رسول نژاد به زندان رفت، پنجاه کارگر کربنات سدیم اخراج شدند، تجمع کارگران اخراجی شرکت کشت و صنعت کارون در مقابل فرمانداری شوشتر، بازداشت یک فعال کارگری در تبریز و همچنین در این ماه ۱۱ گزارش مربوط به مرگ کارگران در محل کار بود.

در حوزه اصناف و حقوق صنفی هم این ماه خالی از حوادث نبود چنانکه رامین زندنیا عضو انجمن صنفی معلمان به همراه خانواده بازداشت شد، جمع‌آوری مانتوهای آستین کوتاه و جلو باز از بازار و همچنین برداشت از حقوق کارمندان به عنوان کمک به مردم یمن از برجسته ترین های این رسته بودند.

درزمینهٔ ی بهداشت و محیط‌ زیست در این ماه گزارش های اندکی منتشر شد که غالب آن‌ها با موضوع آلودگی هوا و محیط‌ زیست در کشور بود که از جمله مهمترین آن هشت برابر حد مجاز؛ ریزگردها در آبادان و خرمشهر است.

توجه خاص به موارد نقض حقوق بشر

در این بخش سعی شده به گزارش‌هایی از نقض حقوق بشر در مهرماه که با حساسیت و توجه بیش‌تری از سوی افکار عمومی مواجه شدند، اشاره شود. بدیهی ست که این توجه بیش‌تر، الزاماً به معنی شاخص‌تر بودن این دسته از گزارش‌ها به لحاظ حجم نقض حقوق بشر نیست.

از جمله گزارش ها با توجه خاص می توان به بازداشت مرتضی نعمت اللهی، از مسئولان شبکه جهانی مرجعیت،اسیدپاشی مرد افغانستانی به صورت همسرش در مشیریه، صدور قرار مجرمیت متهمان پرونده آزار معلولان دریک مرکز خصوصی، تبعید سه نفر از پرسنل بیمارستان خاتم‌النبیاء ایرانشهر، آسیب دیدگی چهار نفر در اثر اسیدپاشی در شهرستان جلفا اشاره کرد.

همچنین اعدام فاطمه سالبهی را نیز باید در زمره پرتوجه ترین گزارش های مهرماه دانست

گزارش‌های حقوق بشری، در سایه‌ی کم توجهی

در مقابل بخش قبل، بسیاری از گزارش‌های حقوق بشری اساساً باکم توجهی و بعضاً بی‌توجهی رسانه‌ها و افراد فعال در شبکه‌های اجتماعی که به هر ترتیب تشکیل‌دهنده‌ی قسمتی از افکار عمومی هستند، روبه‌رو شدند. گفتنی است این نوع کم توجهی‌های بعضاً غیر تعمدی یا بعضاً تبعیضات هدفمند، زمینه بیشتری از تداوم و گسترش نقض حقوق بشر را فراهم می‌آورد.

برای انتخاب مورد اول در این دسته باید به بیش از شش سال بلاتکلیفی هفت زندانی سنی‌مذهب اشاره کرد که علیرغم اهمیت با واکنش و حساسیت زیادی در افکار عمومی روبرو نشد. همچنین شش زندانی در کرج اعدام شدند، متهم به قتلی که با وجود رضایت اولیای دم باز هم در خطر اعدام است، اعدام ۶ زندانی در یزد، متهم به قتل، ۶۰ روز تا اعدام فاصله دارد / ۴۰۰ میلیون تومان تا آزادی نیز از دیگر گزارشاتی بود که در سایه کم توجهی از سوی افکار عمومی قرار گرفتند.
منبع:
https://hra-news.org/fa/periodical/a

مقاله ای درباره تهاجم رژیم علیه معلمان درآستانه مهرماه

تهاجم رژیم علیه معلمان در آستانه مهرماه و بازگشایی مدارس را محکوم می کنیم

در آستانه مهر ماه و بازگشایی مدارس، رژیم جمهوری اسلامی ایران در نگرانی و هراس از سرگیری اعتراضات معلمان و با هدف ایجاد فضای ترس و تهدید در میان آنان، یک بار دیگر به اهرم دستگیری و زندانی کردن معلمان فعال روی آورده است؛ در 31 مرداد ماه، ميلاد درويش، فعال كارگری و حقوق كودك، عضو افتخاری كانون صنفی معلمان ايران و عضو كميته دفاع از حقوق بشر در ايران، به دنبال هجوم نیروهای اطلاعاتی به خانه پدری وی که محل زندگی او بود، توسط نیروهای سرکوب گر ربوده شد.  همچنین محمد رضا نیک نژاد ومهدی بهلولی در روز دوشنبه 9 شهریور ماه توسط نیروهای امنیتی در محل سکونت خود بازداشت شدند. این دو معلم علاوه بر تلاش های موثر در دفاع از حقوق معلمان، با نگارش مطالب و مقالات آگاه گرانه در مورد فعالیت های معلمان و چگونگی بالا بردن کیفت آموزش و حمایت از آموزش رایگان و حقوق دانش آموزان به صدایی رسا در نقد وضعیت کنونی آموزش در ایران بدل شده بودند.

معلمان در چند سال اخیر شیوه های مختلفی را برای رسیدن به مطالبات به حق خود آزموده اند: به مقامات دولتی نامه نوشتند و خواسته های خود را با  آنان در میان نهادند، در شهرها و استانهای مختلف با نمایندگان مجلس اسلامی دیدار و مسائل و مشکلات شان را بازگو کردند، به مطبوعات نامه نوشتند و وضع تاسف آور آموزش و زندگی معلمان را طرح کردند. تجمع اعتراضی و اعتصاب، از جمله آخرین گزینه هایی بودند که معلمان بعد از بی نتیجه ماندن همه این راه ها به آن متوسل شدند. پاسخ رژیم تا کنون نسبت به تجمع اعتراضی و اعتصاب معلمان، تهدید، ارعاب، دستگیری و زندانی کردن معلمان فعال با اتهامات کلیشه ای و ساختگی همچون توطئه علیه نظام و بر هم زدن نظم عمومی بوده است.

بعد از تجمع های اعتراضی معلمان در دی و اسفند ماه 1393 ، از آغاز سال 1394 تا کنون علاوه بر اعتراضات محلی و نامه نگاری ها، سه تجمع اعتراضی سراسری توسط معلمان صورت گرفته است: نخستین تجمع در 27 فروردین به صورت خودجوش توسط نمایندگان استان ها برپا شد. دومین تجمع اعتراضی سراسری در 17 اردیبهشت و با فراخوان کانون صنفی معلمان بر پا گردید و سومین تجمع در 31 تیر ماه صورت گرفت که توسط شورای مرکزی کانون های صنفی فرا خوانده شده بود.

مهمترین خواسته هایی که معلمان برای آن مبارزه می کنند عبارت است از: افزایش دستمزد به سطح بالای خط فقر، به رسمیت شناختن تشکل های مستقل معلمان و اجازه برگزاری مجامع عمومی این تشکل ها، آزادی فعالین در بند، حق دخالت معلمان در تدوین متون آموزشی، رایگان بودن آموزش عمومی و توقف تجاری سازی در آموزش و پرورش، رعایت استاندارد های ایمنی در مدارس، رفع تبعیض در پرداخت ها، بهبود بیمه درمانی و استخدام رسمی معلمان پیمانی و حق تدریسی.

به رغم اعتراضات طولانی و گسترده، معلمان تا کنون نه تنها به خواسته های اساسی خود دست نیافته اند، بلکه رژیم با  توسل به سرکوب عریان هزینه بیشتری را بر آنان تحمیل کرده است. اگر چه جای خوشحالی و تبریک است که آقای محمود باقری پس از طی دوران محکومیت خود آزاد شده است، اما در  مواجهه با خواست معلمان برای آزادی کلیه همکاران در بندشان، حاکمیت نه تنها دیگر معلمان در بند را آزاد ننموده است بلکه رسول بداقی را با وجود اتمام شش سال حکم با اتهاماتی جدید کماکان در حبس نگه داشته است؛ علیرضا هاشمی دبیر کل سازمان معلمان که در 30 فروردین ماه 94 دستگیر شده بود کماکان در حبس است. همچنین از آزادی علی اکبرباغانی، نایب رئیس هیات مدیره کانون صنفی معلمان ایران که پس ازحضور در دادسرای زندان اوین در 4 خرداد ماه برای اجرای حکم به زندان رجایی شهرمنتقل گردید، خبری نیست. در تیرماه، اسماعیل عبدی دبیر کل کانون صنفی معلمان ایران (تهران) که قصد شرکت در کنگره آموزش بین الملل در کانادا را داشت،هنگام سفر به ارمنستان برای دریافت ویزای کانادا دستگیر و زندانی شد و کماکان در بند است.  

معلمان در سراسر ایران نسبت به دستگیری اسماعیل عبدی و دیگر همکاران خود واکنش نشان دادند و اعتراضات علیه دستگیری ها در بین محافل معلمان شدت گرفت. روز 31  تیر با  فراخوان شورای مرکزی کانون های صنفی برای اعتراض به دستگیری معلمان فعال، تعداد بسیار زیادی از معلمان از اقصی نقاط کشور به همکارانشان در تهران پیوستند و برای برپایی تجمع در مقابل مجلس شورای اسلامی به سمت مجلس رفتند. رژیم اما با آمادگی قبلی و با  گسیل نیروهای سرکوب گر به خیابانهای اطراف مجلس، مانع از برگزاری این تجمع  شد.  بیش از 130 نفر از معلمان به اتهام شرکت در تجمع اعتراضی بازداشت شدند؛ همه بازداشت شدگان عصر همان روز آزاد شدند. رژیم بطور خفت باری مجبور به  عقب نشینی شد، اما بیکار ننشست و در روزهای بعد تعداد دیگری از معلمان از جمله علی پیروز را احضار کرد.

خبر دستگیری اسماعیل عبدی و سرکوب و دستگیری معلمان معترض در سطح جهانی انعکاس گسترده یافت. کنگره آموزش بین الملل و تعداد زیادی از اتحادیه های کارگری از جمله در انگلستان ، فرانسه، کانادا و سوئد با انتشار نامه و اطلاعیه های اعتراضی، دستگیری اسماعیل عبدی و دیگر معلمان را محکوم کردند و قطعنامه های اضطراری متعددی در این خصوص توسط مجامع معلمین در سطح بین المللی به تصویب رسیده است.

دستگیری مهدی بهلولی و محمد رضا نیک نژاد و احضار و تهدید دهها نفر از معلمان فعال پیش از بازگشایی مدارس، نشان دهنده ترس و وحشت رژیم سرمایه دای جمهوری اسلامی از برآمد دور جدید اعتراضات توسط معلمان است. معمولا معلمان در ایران، روز 13 مهر ماه که توسط يونسكو روز جهانی معلم نام گذاری شده را به روز اعتراض به شرایط کار و وضعیت خود تبدیل می کنند. رژیم با توجه به بی پاسخ ماندن خواست معلمان به خوبی از امکان اعتراض گسترده در این روز و یا روزهای اطراف آن آگاه است و به همین دلیل  می کوشد که با توسل به سرکوب و تهدید از برآمد مجدد اعتراض معلمان جلو گیری کند.

  

اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران همچون گذشته از مبارزات و مطالبات معلمان در ایران حمایت می کند و سرکوب، تهدید، ضرب و شتم و زندانی کردن معلمان را به شدت محکوم می کند. ما خواهان آزادی فوری و بی قید شرط همه فعالین کارگری در بند هستیم و در این راه کماکان به کارزارهای بین المللی ادامه خواهیم داد.